این شعری است که در شب شعر ودرحضور بقیه هنرمندان وحضار در سالم همایشهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بیست ویکم بهمن خواندم.
شعر سروده خودم می باشد.
یارمحرومان
دَمــــــــــــی را یاور درماندگان باش چـــــــــــــراغ راه در ره ماندگان باش
دَمی احساس کن خانت نباشــــــــــــد پشیــــــــــزی کنج انبانت نباشـــــــــد
به شب نان بیات از آب تر کـــــــن مسایی و صباحی را به سرکـــــــــــن
شبــــــــــی را از سریر خود برون آی به تن کـَرباس و کفشِ کهنــه بر پای
گذر کن از سرای بینـــــــــــــــــوایان شبــــــــــی سردو، چراغت، ماه تابان
دمی احساس کن چشمـــــــــی نداری نبینـــــــــــی صورت مهســـــای یاری
نباشـــــــــــی بهره مند از چشم بینا به توصیفت نیاید دیدنیهـــــــــــــــــــا
چنانکه رنگ دنیارا نبینــــــــــــــــــی ندانی گل چه باشد تا بچینـــــــــــــــی
بگیرند از گلویت نغمه خــــــــــــــوش وَمحــــــــرومت کنند از نعمت گـــوش
زگفتن دربمانــــــــــی و نخوانـــــی بمانی در سکوت و بی زبانــــــــــــــی
به دنیا نشوی صوتــــــــی و سازی چگونه زندگـــــــــــــی چونان بسازی؟
چگونه فهمت آید پرسشــــــــــی را که در پاسخ بیاری گویشـــــــــــــی را
دمـــی احساس کن آن لحظه ای را که محــــــــــــــرومت کنند از نعمت پا
دوپایت را نباشد قدرتـــــــــــــــی تا قدومت رنجه گردانـــــــی به هـــر راه
دمی احساس کن دستــــــــــی نداری که موری را زبینــــــــــــی ات برآری
یقین بـــی دست،خوش،حالت نباشد که هرکاری در اقبالـــــــت نباشـــــــد
به کیشِ مهر و رحمت بندگــــی کن زراه مهربانـــــــــــــی زندگـــــــــی کن
مبادا دست پیری را نگیـــــــــــــری که کس دستت نگیرد روز پیـــــــــری
ز هَر نعمت زرحمت بهره منـــــدی نشاید از سر سیــــــــری بخنـــــــــدی
چودریا،قطره اشکــــــی میشود،گاه بروبد همچــــــــو دریایــــــــی، پَرِ کاه
چو گردابش برآید غرق آنـــــــــــــی مبادا اندر این دریا بمانـــــــــــــــــی
چو دست پور خود در دست گیری مبادا بر یتیمان سخت گیـــــــــــــری
یتیمان را نوازش ده ز احســــــــان کزان خوشتــــــــر نباشد نزد سبحان
نگاه رحم از معلول برگیـــــــــــــــر ترحم کم کن از وارستِهِ پیــــــــــر
که نا بینا بســـــــــــــــی بیند خدارا بدان رنگـــــــــــــی که ناپیداست مارا
کرولالان ؛ حبیبان خداینـــــــــــــــد به گـــــوش جان شنیدار صداینــــــــد
خوش آید حق زتقوی پیشگانـــــی که مـــــی گیرند دست بندگانـــــــــــی
نظرات شما عزیزان: